Afgelopen weekend was het perfecte weekend om niks te doen. Buiten regent het, binnen ging de verwarming voor het eerst aan. Ik besloot dat het een weekend vol met ‘niets’ moest worden. Een weekend vol met niets is bij mij een weekend met spelletjes met de kinderen, lezen in dat boek wat al veel te lang op de tafel ligt, een serie binge watchen, telefoon uit, uitgebreid koken en wijn, heel veel rode wijn. Ik geniet enorm van de overgang van wit en rosé naar rood (ik heb het over wijn) en dit weekend hebben we die overgang groots gevierd met een prachtige amarone.
Speel je wel eens het bordspel Kolonisten van Catan? Ik speel het de laatste tijd veel en ik word systematisch ingemaakt door mijn dochter. Toch wil ik telkens opnieuw een spel beginnen. Ik wil namelijk ook een keer winnen. Als dat na een paar potjes eindelijk lukt is het gevoel fantastisch. Waarom? Nou dat is simpel, als de weg naar je doel langer en moeilijker is, ervaar je meer tevredenheid als je het doel bereikt.
Meestal zet ik tijdens het spel in op het bouwen van wegen en dorpen om een zo groot mogelijk netwerk te krijgen. Als je al je dorpen met wegen aan elkaar kunt rijgen krijg je een bonuskaart voor de langste handelsroute. Soms rolt de dobbelsteen echter anders en het enige wat ik dan kan krijgen zijn steden en ontwikkelingskaartjes. Steden zijn groter dan dorpen en vergen een andere tactiek. En ontwikkelingskaartjes zijn helemaal divers, die zijn soms verrassend interessant en soms ook teleurstellend. Wat zo'n ontwikkelingskaart in ieder geval wel doet, is je aan het denken zetten over alternatieve mogelijkheden waar je eigenlijk niet op ingezet had.
Opeens werd de metafoor met mijn eigen business duidelijk. Ik heb vrij vroeg in de crisis besloten dat ik in de juiste niche zit met mijn bedrijf. Wintersport in Canada en Amerika is niet alleen een ge-wel-di-ge vakantiebesteding, het is ook iets waar ik me comfortabel voel, waar ik kennis van heb en waarmee ik anderen graag help. Al vrij snel na de aanvang van de crisis besloot ik: We zijn wintersportspecialist op Noord Amerika en dat blijven we trouw.
Tot maart 2020 was ik bezig met zoveel mogelijk nieuwe straten en dorpen. En opeens was er even helemaal niets. Eigenlijk is er nog steeds ‘even’ helemaal niets. Maar het wordt nu echt tijd om te kijken naar een comeback. Misschien moeten we wel even wegblijven van straten en dorpen en ons gaan focussen op steden en ontwikkelingskaarten. Niet nog meer bestemmingen, maar per bestemming meer verdieping. Niet nog meer reizen van een week voor de laagst mogelijke prijs per persoon maar reizen van meerdere weken vol met prachtige, meeslepende, heerlijke, indrukwekkende, adembenemende skigebieden en activiteiten en verrukkelijke hotels. Niet 100 x 100 maar 10 x 1000. Steden in plaats van dorpen! Niet de grootste, wel de beste!
Ik hoop dat het de hele week nog regent, en volgend weekend ook nog. Ik heb nog zat 'ontwikkelingskaartjes' die ik wil lezen!
