Als er één activiteit is die de Canadian Experience compleet maakt tijdens je wintersportvakantie, dan is het wel een hondensledetocht door de overweldigende natuur. Josee en Else stapten in de hondenslee van King Mik Dog Sled Tours in Lake Louise. Glij je even mee?
Honden in de wacht
“Sorry, sorry, sorry”.. Hijgend van het hollen en met het schaamrood op de kaken melden we ons bij Jillian, onze musher. We zaten zo gezellig te kletsen onderweg dat we compleet de – onopvallende – afslag naar de sledehonden parking van King Mik hadden gemist. Jillian laat duidelijk merken dat we bijna een half uur te laat zijn. Het vertrek is gepland met 4 sleden en de andere gasten én honden zitten & staan al helemaal startklaar. En dat horen we want het geblaf is oorverdovend. Leg die honden maar eens uit dat ze nog niet kunnen vertrekken! Snel bevestigt ze ‘onze’ huskies aan de slee en gebaart ons meteen te gaan zitten. Ze stopt ons nog extra in de donzen deken en ritst de sledebekleding dicht. Koud gaan we het niet krijgen! En dan klaar. Af!
Glijdend door 2 Nationale Parken
Als een komeet glijden we weg over de oude Trans Canadian Highway. Deze voormalige autoweg is al 30 jaar niet meer in gebruik en is nu de perfecte trail voor de sledenhondetochten van King Mik. Het duurt even voordat wij de schoonheid van dit stuk puur natuur, onderdeel van National Park Banff toelaten in ons gezichtsveld. Want we zijn gefascineerd door wat voor ons gebeurt! De 8 honden verdeeld in 4 paren rennen alsof hun leven ervan af hangt. En niets houdt hen tegen. Tot onze grote hilariteit weten ze zelfs – zonder vaart te minderen – te poepen onderweg! Gewoon een kwestie van beide achterpoten wat wijder plaatsen en laten gaan. Schijnbaar moeiteloos bereiken we ons midpoint: The Great Divide. Een reusachtige poort gemaakt van bewerkte boomstammen die exact op de grens ligt van de provincie Alberta en British Columbia. En de scheidingslijn vormt tussen Banff National Park en Yoho National Park. Hier mogen de honden op adem komen en wij onze benen strekken.
Jillian, van sportjournalist naar musher
Hier hebben we ook een moment om met onze musher te praten. Een mooie introverte vrouw, wij schatten haar begin 40, met een verweerd gezicht en een totaal onflatteuze outfit. Het is overduidelijk dat ze meer op haar gemak is bij de honden dan bij mensen. Door onze oprechte nieuwsgierigheid naar haar achtergrond ontdooit ze snel en begint te praten. Haar verhaal is op zijn zachtst gezegd bijzonder: opgegroeid in een gewoon gezin in een gewone stad in Canada, maakt ze na haar studie carrière als sportjournalist. Ze reist door het hele land en verslaat grote sportevenementen, waaronder de Itadarod, ook wel bekend als bekend als “The last great race”. Deze jaarlijkse sledehondenrace vindt de 1e zaterdag van maart plaats in Alaska en gaat van Anchorage naar Nome over 1850 kilometer. Ze wordt zo gegrepen door de natuur van Alaska, de honden, de uitdaging van deze race dat ze besluit haar baan op te zeggen, verloving te verbreken, huis te verkopen en naar Alaska te gaan om musher te worden, met als ultieme doel om ’s werelds 1e vrouwelijke winnaar te worden. Nu 20 pittige jaren verder woont ze nog steeds in Alaska, leeft met de honden, doet talloze wedstrijden en werkt ’s zomers op zalmboten om de kost te verdienen en de honden te onderhouden. Het is het haar echter nog niet gelukt om mee te doen aan de Itadarod; ze heeft nog steeds niet genoeg eigen honden. Dus pakt ze musherklusjes als deze met beide handen aan.
Als een musher door het bos
De terugweg gaat door het bos wat garant staat voor spectaculaire landschappen. En tijdens deze tocht is er gelegenheid om zelf achter de slee te gaan staan, naast Jillian en te voelen hoe het is om als musher 8 honden in bedwang te houden.
Snack die het water uit de bek doet lopen
Na anderhalf uur zijn we weer terug bij de basis. De opwinding van de huskies lijkt alleen maar toe te nemen in plaats van dat ze uitgeput neerploffen in de sneeuw. Al snel zien we waarom: het is tijd voor een snack! Jillian komt aanlopen met een doos vol roze gekleurde ijsblokken. Het blijkt bevroren kip te zijn. Een mengsel van kippevlees, gemalen bot, ingewanden en water. Zien eten doet eten. Meestal. Maar bij ons nu even niet! Deze bezigheid brengt ze wel in de aaimodus, wat ons de gelegenheid geeft om afscheid te nemen van Axel, Loki, Mint, Klint, Jim, Hamish, Tuzo en Crank! En Jillian natuurlijk! Mochten jullie deze winter bij haar in de slee schuiven doe haar dan de hartelijke groeten van ‘those 2 Dutch women who were too late and too curious’!
King Mik Dog Sled Tours biedt als enige sledehondentochten aan in Banff National Park en bieden verschillende tochten, van een half uur tot anderhalf uur. Uitgebreide info hierover lees je hier of vraag ons voor een offerte.
LEES OOK:
Naar Lake Louise of naar Banff?
